ఆత్మహత్యలు చేసుకోవటం యుద్ధం నుంచి పారిపోవటమే..

rajamouli died on 26-3-2012 at warangal

bojyanaik died on 24-3-2012 at warangal

భావోద్వేగాలు మళ్లీ పెచ్చుమీరుతున్నాయి... మాటలు చెప్పేవాళ్లే తప్ప, ఎవరూ వాళ్లను ఆపేవాళ్లు లేరు..ఒకరి తరువాత ఒకరు పిట్టల్లా రాలిపోతున్నారు.. శరీరాన్ని సజీవంగా తగులబెట్టుకుని మరీ కాలిపోతున్నారు..రెండేళ్లలో ఏడు వందల ఆత్మాహుతులు తమ కుటుంబాలకు ఆత్మక్షోభను మిగల్చటం తప్ప సాధించింది ఏమీ లేదు.. మరి ఎవరిని ప్రేరేపించటానికీ బలిదానాలు?  దీని వల్ల ఒరిగిందేమిటి? ఎందుకు చేసుకోవాలి ఆత్మహత్యలు..    
రోజుకొకరు.. పూట కొకరు..పాతికేళ్లు నిండకుండానే.. బలవంతంగా ఉసురు తీసుకుంటున్నారు.. కారణాలు ఏవైనా సరే.. కాస్తో కూస్తో.. ఆత్మాహుతుల పరంపర ఆగిపోయిందనుకుంటున్న తరుణంలో  మళ్లీ  ఉద్వేగమరణాలు వరుసపట్టాయి... పిల్లల భావోద్వేగాలు, లోలోపల రేగుతున్న అలజడులు ఎంతమాత్రం చల్లారటం లేదు.. ప్రతిక్షణం ఒకే ఆలోచన.. ఏం జరుగుతుంది? తెలంగాణా  సాధ్యమేనా?.. తమ రాజకీయ నాయకుల వల్ల సాధించేదేమీ ఇక లేదన్న మానసిక ఆందోళనలను చల్లబరిచే ప్రయత్నం చేస్తున్న వాళ్లెవరూ లేరు..  సమస్యలకు పరిష్కారం ఆత్మహత్యలు కాదంటూ ఎవరెన్ని ఉపన్యాసాలు చెప్తున్నా.. వీళ్లను కన్విన్స్‌ చేయలేకపోతున్నాయి.
రేపటి భవితకు పునాదులు వేసుకోవలసిన వయస్సు యువతరం ఇంతగా ఎమోషన్‌కు గురికావలసిన అవసరం ఏముంది..? ఎందుకింతగా జీవితాలను అర్ధంతరంగా ముగించుకుంటున్నారు. అసలు భవిష్యత్తే శూన్యంగా ఎందుకు కనిపిస్తోంది?విభజన జరుగుతుందో లేదో తెలియదు. ఒక రాజకీయ నిర్ణయం తీసుకోవలసి వచ్చిన సందర్భంలో ఆ ప్రాంత రాజకీయ నాయకులు సమర్థంగా వ్యవహరించనంతకాలం.. ముక్తకంఠంతో, తపనతో ముందుకు సాగనంతకాలం లక్ష్యసాధన కుదరని పని. ఒకవేళ రాష్ట్ర సాధన సాధ్యమైనా, విభజన వల్లనే అంతా అయిపోతుందనుకోవటం  కూడా పొరపాటే. అన్ని ఆశలూ నెరవేరుతాయనుకోవటం భ్రమ.. మన పాలకుల చిత్తశుద్ధిపై మన ఆశలు.. ఆశయాలూ నెరవేరటం ఆధారపడి ఉంటాయి. ఏదైనా పోరాడి సాధించాల్సిందే.  అలాంటప్పుడు ఉన్న జీవితాల్ని సజీవ సమాధి చేయటం సమంజసమేనా?
బలవంతంగా మరణించినంత మాత్రాన్నే ఆశయం నెరవేరుతుందనుకుంటే ఇంతకు ముందు జరిగిన బలిదానాలకు ఫలితం కనిపించాలి కదా.. రెండేళ్లుగా సాగిన ఆత్మాహుతులకు సాకారం కాని లక్ష్యం.. ఇప్పుడు మాత్రం  ఉసురు తీసుకుంటే వస్తుందనుకుంటే పొరపాటు కాదా? మరణించిన తరువాత ఒక వేళ లక్ష్యం నెరవేరినా అది చూసేందుకు ప్రాణం ఉండదు..
మీరు ఎంత నిరాశతో మీ జీవితాన్ని ముగిస్తున్నారో.. మీ తల్లిదండ్రులు అంతకంటే వెయ్యి రెట్లు మీపై ఆశలు పెట్టుకున్నారు.. మీ నిరాశ వారి ఆశలను చంపేస్తోంది.. మీ నిరాశ ఎప్పుడైనా ఆశగా మారవచ్చు.. ఆశయంగా రూపొందవచ్చు. మీరు కోరుకున్న రీతిలో నెరవేరనూ వచ్చు. కానీ, మీ బలిదానం మీ తల్లిదండ్రుల ఆశల్ని ఎప్పటికీ నెరవేర్చవు. వారి కలల్ని శాశ్వతంగా కల్లలు చేస్తాయి. 
ఒక పరిష్కారాన్ని సాధించుకోవటానికి మార్గాలు అనేకం ఉన్నాయి. కానీ, వాటన్నింటినీ వదిలేసి ఆత్మహత్యలు చేసుకోవటం ద్వారా వాళ్లనుకున్న లక్ష్యం ఎలా సాధ్యమవుతుంది?  ఆత్మహత్యలు చేసుకోవటం యుద్ధం నుంచి పిరికివాళ్లలా పారిపోవటం లాంటిదే..మనం జీవించి ఉండి కలల్ని సాకారం చేసుకోవాలి కానీ, జీవితాన్ని అంతం చేసుకున్న తరువాత ఏం సాధించినా ఏం ఫలితం?