ఇది ఎవరి దేశం?

మా చిన్నప్పుడు పాఠశాలకు వెళ్లగానే ప్రార్థన జరిగేది...ప్రార్థన చివరలో ప్రతిజ్ఞ చేసేవాళ్లం... ``భారత దేశం నా మాతభూమి. భారతీయులంతా నా సహోదరులు. నేను నా దేశమును ప్రేమిస్తున్నాను. సుసంపన్నమైన, బహు విధములైన నా వారసత్వ సంపద నాకు గర్వకారణము..........'' ఇలా ప్రతిజ్ఞా పాఠం ఉండేది.. ఇప్పుడు కూడా `ప్రేయర్‌ చదువుతుంటారు కానీ, దాని తీరు తెన్నుల్లో అనేక మార్పులు వచ్చాయి. ఈ ప్రతిజ్ఞకు అర్థం ఈ దేశం మనందరిదీ.. మనలను కన్న తల్లి ఈ దేశం.. ఈ భూమిపై జన్మించిన వారంతా ఒక కడుపున పుట్టిన అన్నదమ్ములు . ఆసేతు హిమాచలం ఇక్కడ ఉద్భవించిన నాగరకత, సంస్కతి, ఇక్కడ పుట్టిన వారందరిదీ.. వీరికి జాతి, మత, వేష, భాషా భేదములున్నా.. భారతీయత అన్నది వీరందరినీ ఒకటిగా కలుపుతున్నది.. భిన్నత్వంలో ఏకత్వం అంటే ఇదే. స్వాతంత్య్రం వచ్చిన నాటి నుంచి ఇవాళ్టి వరకు మన చదువుతున్నది, వింటున్నది ఈ ఒక్క మాటే.. ఈ దేశం భిన్నత్వంలో ఏకత్వం కలిగిన గొప్ప ప్రజాస్వామ్య దేశమని.. మన నాయకులు రాష్ట్రీయ, జాతీయ, అంతర్జాతీయ వేదికలపైనా మన దేశ సాంస్కతిక వారసత్వం గురించి, జాతి సమైక్యత గురించి సందర్భం వచ్చినప్పుడల్లా అద్భుతంగా చెప్పుతుంటారు. ``ఏ దేశమేగినా, ఎందుకాలిడినా, ఏ పీఠమెక్కినా, ఎవ్వరేమనినా, పొగడరా నీ తల్లి భూమి భారతిని, నిలుపరా నీ జాతి నిండు గౌరవము'' అని రాయప్రోలు వారు అన్న మాటల్ని అక్షరాల పాటిస్తూ మన జాతి ఔన్నత్యాన్ని గురించి చెప్తుంటారు. ప్రపంచానికి నాయకత్వం వహించాల్సిన దేశంగా మన దేశాన్ని చెప్తారు. 21శతాబ్దం భారత దేశానిదేనని, ఆ దిశగా వేగంగా పురోగమిస్తున్నామని చెప్తారు. కానీ, వాస్తవం ఏమిటి? నిజంగా ఈ దేశం మనందరిదేనా? ఇదేమీ వెర్రి ప్రశ్న కాదు.. ఒక్కసారి గుండెలమీద చేయి ఉంచుకుని ఆలోచించండి. వాస్తవం మీ కళ్ల ముందు కనిపిస్తుంది.

1.
ప్రపంచంలో మరే దేశానికీ లేని విభిన్నమైన జాతీయత ఈ దేశానికుంది. ఒక భాష కాదు, ఒక సంస్కతి కాదు, ఒక పండుగ కాదు, ఒక మతం కాదు, ఒక వేషం కాదు.. ఇన్ని వైరుధ్యాలు ఉన్నా అన్నింటినీ కలిపే సన్నని దారం ఏదో అంతర్లీనంగా ఉన్నదని పెద్దల మాట. దానికే వారు పెట్టిన పేరు భిన్నత్వంలో ఏకత్వం. ఎవరికి వారు వారి వారి మతాభిప్రాయాలను గౌరవించుకున్నా, భారతీయ సమాజం అంతా ఒకటేనని మనం ఎప్పుడూ చెప్పుకునే మాట. ఎందుకంటే మన పూర్వీకులు అంతా ఆసేతు హిమాచలాన్ని ఒకటిగానే భావించారు. జంబూద్వీపే, భరత వర్షే, భరత ఖండే అని నిత్యం దేవతార్చనల్లో వినిపించే పవిత్ర మంత్రం. జననీ జన్మ భూమిశ్చ స్వర్గాదపి గరీయసి అని రాముడు స్వయంగా అన్న మాట. ఒక్క రామాయణమే కాదు.. భారతాది ఇతిహాసాలు. ఇతర సాహిత్యము, ఇక్కడి పర్యాటక `ేత్రాలు, ఆ`ద్యాత్మిక `ేత్రాలు, నదులు, పర్వతాలు భారత ప్రజలందరినీ ఏకం చేశాయి. రాజకీయంగా దేశంలో వందలాది రాజ్యాలు ఉండేవి.. అయినా సాంస్కతికంగా ఉన్న ఐక్యత దేశాన్ని ఏకతాటిపై ముందుకు నడిపించింది. స్వాతంత్య్రానికి ముందు కానీ, ఆ తరువాత కానీ, ఈ దేశంలో పుట్టిన విప్లవ, సాంస్కతిక, సంస్కరణ ఉద్యమాలన్నీ ఈ పునాదులపైనే దేశమంతటా విస్తరించాయి. రాజా రామ్మోహన్‌రాయ్‌, దయానంద సరస్వతి, రామకష్ణ పరమహంస, ఆరవిందులు, వీరేశలింగం పంతులు వంటి వారు అనేకులు ఈ పునాదులపైనే ఆ`దారపడి ఉద్యమాలను నడిపారు. వీరికి మత, ప్రాంత, భాషా వేషాలతో పని లేదు. భారతీయ సమాజాన్నంతా ఒకటిగానే సంభావించారు. ప్రపంచంలో ఇతర దేశాల వాళు్ల దేశం అంటే కేవలం జియోగ్రాఫికల్‌గానే చూస్తారు. కానీ, మన పెద్దలు ఈ దేశాన్ని మాతమూర్తిగా ఆరా`దించారు. మైదానాలు, అడవులు, కొండలు, నదులు కలగలిసిన సమస్త ప్రకతిని దేశంలో భాగంగా చూశారు. జాతి అంటే కోట్ల ప్రజల సమష్టి శక్తి అని అరవిందులు అంటారు. ఈ శక్తి ఇప్పుడు మరుగునపడిపోయింది. మూలాలు భూగర్భంలోకి చొచ్చుకుపోయాయి. వీటిని సంపూర్ణ శక్తితో తిరిగి వెలుగులోకి తీసుకురావటానికి అప్పుడప్పుడూ ఎవరో ఒకరి ద్వారా ప్రయత్నం జరుగుతున్నా.. అది పూర్తిగా సఫలం మాత్రం కావటం లేదు. ఇందుకు అనేక కారణాలు ఉన్నాయి.
మన స్వాతంత్య్రం షష్టి పూర్తి చేసుకుని కూడా ఏడాది గడిచిపోయింది. దేశంలో రాష్ట్రాల సంఖ్య 30కి చేరవస్తున్నది. 23 భాషలను అధికారికంగా గుర్తించారు. దాదాపు వెయ్యి మాండలికాలు వాడుకలో ఉన్నాయి. లిపి లేని మౌఖిక భాషలు లెక్కే లేదు. శైవ, వైష్ణవ, శాక్తేయ, సిక్కు, `ౌద్ధ, జైన, ఇస్లాం, christianity లాంటి మతాలు ఉన్నాయి. వీటిలో కొన్ని ఇక్కడ సహజంగా పుట్టినవి.. మరికొన్ని బలవంతంగా ఇక్కడ చొరబడ్డవి. ఈ దేశ సంస్కతిలో అంతర్భాగంగా చేరిపోయినవి. ఇక జాతులు, ఉపజాతులు.. కులాలు, ఉప కులాల సంఖ్య చెప్పనే అక్కర్లేదు. వాటి మధ్య జీవన వైరుధ్యం , సాంస్కతిక వైరుధ్యం, సంప్రదాయ వైరుధ్యం ఎంతో ఉంది. ఒక్కో సంస్థానం ఒక్కో విధమైన జీవన శైలిని అనుసరించింది. అటు గాంధారం (ఇవాల్టి ఆఫ్గనిస్తాన్‌లోని కాందహార్‌) నుంచి బాలి దీవుల దాకా వందలాది సంస్థానాల్లో విభిన్నమైన నాగరికత అభివద్ధి చెందింది. అయితే, అదై్వత, విశిష్టాదై్వతాది ధర్మాలు , `ౌద్ధ, జైన ధర్మాలు ఆసేతు హిమాచలం హిందుత్వమనే జాతీయ భావనా సూత్రం ఆధారంగా విస్తరించటం వల్ల ఈ వైరుధ్యాల నడుమ ఏదో తెలియని సామరస్యం ఒక ప్రవాహశీలియై కొనసాగుతూ వచ్చింది. హిందువు అన్న పదం అఖండ భారతంలోని అయిదారు వందల సంస్థానాల్లో జన్మించిన ప్రజల అస్తిత్వానికి గుర్తుగా ఉండిందే తప్ప మతంగా అది ఎన్నడూ గుర్తు ఎరుగదు. ఆసేతు హిమాచలం హిందుస్థానంగా ప్రసిద్ధి చెందిందే తప్ప, దీన్ని హిందూ రాజ్యంగా ఎవరూ పిలవలేదు. ఈ హిందుస్థానంలో మతం అంటే శైవం.. మతం అంటే వైష్ణవం.. మతం అంటే శాక్తేయం.. మతం అంటే సిక్కిజం.. మతం అంటే `ౌద్ధం.. మతం అంటే జైనం...ఇస్లాం, ఆ తరువాత పరాయి గడ్డల మించి వలస వచ్చినవి.
ఇక్కడ వత్తులు ఆ తరువాతి క్రమ పరిణామంలో కులాలుగా మారి ఉండవచ్చు. కానీ, ఆనాడు ఆ వత్తులే జీవన ఆ`దారాలు అయ్యాయి. వస్తు వినిమయ సంస్కతి విస్తరించిన తరువాత కూడా పల్లెల్లో ప్రశాంత జీవనం కొనసాగిందంటే ఆ వత్తుల మ`ద్య తెగని అనుబం`దమే కారణం. అన్ని వత్తుల వారి మ`ద్య బం`దు సం`ో`దనలు పల్లెలను ఐక్యంగా , పల్లె వాతావరణాన్ని కలుషితం కాకుండా ఉంచాయి. సమాజానికి కావలసిన ఒక్కో బాధ్యతను ఒక్కో వత్తి సమానంగా పంచుకుంది. చదువు చెప్పేవారు చదువు చెప్పారు. rakshana చేసే వారు ఆ బాధ్యతను నిర్వర్తించారు. పంట పండించేవారు, ఆ పంటను వండుకునేందుకు అవసరమైన కుండలను తయారు చేసే వారు, కట్టుకునేందుకు బట్టలు నేసేవారు, అలంకరించుకునేందుకు నగలు చేసే వారు.. ఇలా ఎవరి బాధ్యతలూ వారు సమానంగా నిర్వహించటం వల్ల ప్రజానీకం సమైక్యంగా ఉండగలిగింది. ఇక్కడ మత, కుల వైరు`ద్యాలు, ఆచార వ్యవహారాలు అడ్డం రాలేదు. ఈ సమాజమే సున్నాను మొదట కనుగొన్నది. ఈ సమాజమే ఖగోళ శాస్త్రాన్ని మదించింది. ఈ సమాజమే ప్రపంచానికి ఆయుర్వేద వైద్యాన్ని అందించింది. ఈ సమాజమే విమానం నుంచి సమస్త విజ్ఞాన విశ్వాన్ని ఆవిష్కరించింది. ఇదంతా రెండు వేల సంవత్సరాల క్రితం నాటి మాట...
2.
దేశంలో అపారమైన సంపత్తి నెలకొంది. ప్రపంచానికి ఆ సంపద కావలసి వచ్చింది. అప్పటి నుంచి దేశంపై దాడులు ప్రారంభమయ్యాయి. చిన్న చిన్న దాడుల దగ్గర నుంచి పెద్ద పెద్ద యుద్ధాల దాకా ఎన్నో జరిగాయి. ముస్లింల దండయాత్రలు ప్రారంభమైనప్పటి నుంచి సమాజం రూపు రేఖలు మారడం ప్రారంభమైంది. గజనీ మహమ్మద్‌ లాంటి వారు అడ్డగోలుగా దండయాత్రలు చేసి అందినకాడికి అందినంత దోచుకుపోయారు. ఆనాడు సాంస్కతిక నిలయాలుగా ఉన్న దేవాలయ వి`ద్వంసం జరిగింది. మొఘలాయూల కాలం నాటికి దేశం వారి పాదాక్రాంతమైంది. వందల సంవత్సరాల పాటు ఏలుకున్నారు. క్రమంగా పోర్చుగీసులు, ఫ్రెంచి వారు, డచ్చి వారు, ఇంగ్లీషు వారు ఏదో ఒక మిషతో దేశంలోకి చొచ్చుకువచ్చారు. బలవంతుడి రాజ్యమన్నట్లు ఇంగ్లీషు వాడు క్రమంగా పట్టు సా`దించాడు. రెండు వందల సంవత్సరాల పాటు దేశాన్ని పాలించుకున్నాడు. వాడు సా`దించిన పట్టు ఎలాంటిదంటే.. వాడు వెళ్లిపోయి ఆరు దశా`ా్దలు గడిచినా పరో`ƒంగా వాడి ఏలుబడిలోనే దేశం ముందుకు సాగేలా చూసుకోవటం. అదేమిటని ఆశ్చర్యపోవద్దు. ఎందుకంటే.. ఇవాళ్టికీ మనకు వాడే ఆదర్శం.. వాడు చూపిన మార్గాన్ని తు.చ. తప్పకుండా పాటిస్తాం కాబట్టి.. భారత్‌, హిందుస్థాన్‌ వంటి పేర్లు నోరు తిరగక తన వాడుక కోసం, సౌకర్యం కోసం ఇంగ్లీషువాడు ముద్దుగా పెట్టుకున్న `ఇండియా' పేరును మనం అ`దికారికం చేసుకున్నాం. ఎప్పుడో 1935లో వాడు చేసిన చట్టాల్ని మనం ఇంకా అనుసరిస్తున్నాం.. అమలు చేస్తున్నాం. అన్నింటికీ మించి విభజించు... పాలించు అనే వాడి సిద్ధాంతాన్ని ఈరోజు కూడా మన పాలకులు అ`ƒరాలా పాటిస్తున్నారు. ఈ దేశ పౌరుల్లో నరనరానా పరాయూకరణ జీర్ణించుకుపోవటానికి మెకాలే వంటి వారు ప్ర`దాన కారకులు. వాళు్ల ముందుగా చేసింది ఈ దేశంలోని సాంస్కతిక మూలాలను వి`ద్వంసం చేయటం.. ఇక్కడి ప్రజలకు నాగరికత అంటే ఏమిటో తెలియదని ప్రచారం చేసి నమ్మించటం. ఈ దేశ ప్రజలు నాగులని, పాములను పూజించే అనాగరకులనీ, తామే వీరికి జీవించటం అంటే ఏమిటో నేర్పామని ఇక్కడి వారే విశ్వసించేలా చేయటం. చివరకు ఈ దేశంలోని ప్రజలను తామే ఉద్ధరించామని నమ్మించటమే కాదు.. ఆ తరువాత పది తరాల దాకా వారి ప్రభావం ఇక్కడి మనుషుల పైనుంచి పోకుండా చూసుకోవటంలో మెకాలే మే`దో సంపత్తి అపారంగా పని చేసిందనటంలో సందేహం లేదు. విచిత్రమేమంటే మనల్ని స్వాతంత్య్రం వచ్చిన నాటి నుంచీ కూడా మనం మే`దావులని భావిస్తున్న మహానుభావులు, మన పాలకులు చాలా మంది లండన్‌ బళ్ల నుంచి `ారిష్టరు పట్టాలు పొందినవారే కావటం. విదేశీ చదువులు.. విదేశీ సంస్కతి వారిని స్వదేశంలోని ప్రజలకు ఎంతో కొంత దూరం చేస్తూ వచ్చాయనటం సత్యదూరం కాదు. వీరి డివైడ్ అండ్ రూల్ విధనమే దేశంలో అంతరాలను పెంచుతూ వచ్చింది. మతసామరస్యాన్ని దారుణంగా దెబ్బ తీసింది. దేశాన్ని మూడు ముక్కలు చేసింది. ఈ రెండు జాతుల మ`ద్య సామరస్యాన్ని కాపాడటం కోసం స్వాతంత్య్రోద్యమానికి ఒక రూపును, పోరాట పటిమను తీసుకువచ్చిన గాం`దీజీ కషి చేశారు. ఆయన గాం`దేయవాదం దాన్ని దాదాపుగా సా`దించింది కూడా. అయితే అది ఎక్కువ కాలం నిలవలేదు. ఆంగ్లేయ సిద్ధాంత పునాదులపైన రూపుకట్టుకున్న ఈ దేశ రాజకీయ వ్యవస్థలో గాం`దేయవాదానికి నిలువనీడ లేకుండా పోయింది.
3
గాం`దీజీ జీవించి ఉన్నప్పుడే మతాల మ`ద్య సంఘర్షణ తీవ్రరూపం దాల్చింది. కానీ, ఆయనపై ఉన్న గౌరవం వల్లనో, ఆయన చాటున రాజకీయం నడిపిన నేతల కారణంగానో నివురుగప్పిన నిప్పులా ఉండిపోయింది. ఆ తరువాత మన రాజకీయ నాయకుల పుణ్యమా అని, వారి సంతప్తీకరణ వి`దానాల వల్ల దేశంలో ద్విజాతి సిద్ధాంతం కొనసాగుతూ వచ్చింది. రాను రాను అది మరింత విస్తరించి బహుళ జాతి సిద్ధాంతం బలంగా ముందుకు తోసుకువచ్చింది. విభజనే తప్ప సమైక్యత సా`ద్యం కాని విపరీతమైన పరిస్థితి ఇవాళ నెలకొంది. మతాల మ`ద్యనే కాదు.. కులాల మ`ద్య కూడా బహుళ సిద్ధాంతం ప్రభావం చూపిస్తోంది. ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే, ఈ దేశంలో ఎక్కడ చూసినా కనిపించేది భిన్నత్వమే కానీ, ఏకత్వం కాదు. మతాల మ`ద్య, రాష్ట్రాల మ`ద్య, ప్రాంతాల మ`ద్య ఎక్కడా సామరస్యం అన్న మాటే వినిపించదు. అతి చిన్న చిన్న ప్రాంతాల మ`ద్య కూడా స్నేహం పొసగని వాతావరణం ఉంది. స్వాతంత్య్రానికి ముందు దేశంలో 550 సంస్థానాలు ఉండేవి. 1947 పంద్రాగస్టు తరువాత ఒక్కో సంస్థానాన్ని భారత యూనియన్‌లో కలిపేందుకు ఉక్కుమనిషి సర్దార్‌ వల్లభ్‌ భాయ్‌ పటేల్‌ పడ్డ శ్రమ అంతా ఇంతా కాదు. హైదరా`ాద్‌ సంస్థానందైతే కథే వేరు. పోలీస్‌ యాక్షణ్ ‌ చేసి మరీ విలీనం చేసుకోవలసి వచ్చింది.
ఆయన విలీనాలు చేస్తూ పోయారు. ఆ తరువాత విడిపోవటం కోసం యుద్ధాలు జరుగుతున్నాయి. ఢిల్లీ పాలకులు పదే పదే చేస్తున్న పొరపాట్ల పుణ్యమా అని జము్మ కాశ్మీర్‌లో వేర్పాటు వాదం.. మొత్తం దేశాన్నే భారీ మూల్యం చెల్లించే దిశగా తీసుకుపోతున్నది. కాశ్మీర్‌ వ్యవహారంలో భారత ప్రభుత్వాలు అనుసరిస్తున్న వి`దానాలు ఉగ్రవాదాన్ని దేశవ్యాప్తం చేయటానికి దోహదపడ్డాయి. అరవైఒక్క సంవత్సరాలైనా, కాశ్మీర్‌ భారత దేశంలో అంతర్భాగమని నాయకులు వేదికలెక్కి ఉపన్యాసాలు దంచటం తప్ప, కాశ్మీరీల్లో ఆ భావనను సంపూర్ణంగా పాదుకొల్పలేకపోయారు. ఫలితం.... పండిట్లను వెళ్ల గొట్టిన తరువాత ముస్లిం మెజారిటీ స్టేట్‌గా మారిన కాశ్మీర్‌లో ఇవాళ ప్లెబిసైట్‌ జరిపితే ఎక్కువ మంది పాకిస్తాన్‌ వైపు మొగ్గు చూపితే ఆశ్చర్య పోనవసరం లేదు. ఎందుకంటే ఓ పక్క టెరర్రిస్టులు, మరో పక్క భారత సైన్యం రెంటి మ`ద్య నలిగే కంటే ఏదో ఒక తుది పరిష్కారాన్ని కోరుకోవటమే మంచిది. కాశ్మీర్‌లో టెరర్రిజాన్ని భారత ప్రభుత్వం అణచివేస్తుందన్న విశ్వాసం కాశ్మీరీల్లోనే కాదు.. సగటు భారతీయుల్లో ఏ ఒక్కరిలోనూ లేదంటే ఆశ్చర్యం కాదు. అందుకే వారు పాకిస్తాన్‌ను ఎంచుకోవటం అసహజమేం కాదు. అదే వి`దంగా పంజా`్‌లో ఖలిస్తాన్‌ ఉద్యమం చెలరేగింది. ఈ ఉద్యమాన్ని అణచివేసినందుకు నాటి ప్ర`దానమంత్రి ఇందిర ప్రాణాల్ని త్యాగం చేయాల్సి వచ్చింది. అలాగే ఉత్తర ప్రదేశ్‌లో హరితప్రదేశ్‌, అసోంలో `ోడోలాండ్‌, నాగాలాండ్‌ ఉద్యమం, మహారాష్టల్రో విదర్భ, ఆం్ర`దప్రదేశ్‌లో తెలంగాణా... ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ప్రతి రాష్ట్రంలో ఎక్కడికక్కడ ఏర్పాటు, వేర్పాటు ఉద్యమాలు కొనసాగుతూనే ఉన్నాయి. భాష, చరిత్ర, సంస్కతి, సంప్రదాయాలు పొసగని రెండు ప్రాంతాలను బలవంతంగా ఏకం చేసిన ఫలితం ఆంధ్రప్రదేశ్ ‌లో ప్రత్యేక రాష్ట్ర ఉద్యమానికి కారణమయింది. ప్రజల్లో తాము బలవంతంగా కలిసి ఉన్నామన్న భావనను ప్రభుత్వాలు కానీ, సోదర ప్రాంతాలు కానీ పోగొట్టలేకపోయాయి... ఉద్యమాలు జరుగుతున్న అన్ని రాషా్టల్ల్రోనూ ఇంచుమించుగా ఇదే పరిస్థితి ఉంది. భాషా ప్రయుక్త రాష్ట్రాలను ఏర్పాటు చేశారే కానీ, ప్రాంతాల మ`ద్య, ప్రజల మ`ద్య సౌమ్యత ఎలా ఉందన్నది పాలకులు ఆలోచించటం లేదు.
కనీసం జాతుల మ`ద్యనైనా స్నేహబం`దం ఉందా అంటే అదీ లేదు. తమ జాతి పట్ల దురభిమానమే తప్ప అభిమానం లేదు. తమిళ, కన్నడ, `ెంగాలీ, పంజాబీ, మరాఠా.. ఏ ప్రాంతానికి ఆ ప్రాంతమే గొప్ప అనుకుంటే తప్పులేదు. తమకు తప్ప మిగతా వాళ్లకు అస్తిత్వమే లేదన్న స్థాయిలో ఘర్షణలు జరగడం కళ్లారా చూస్తున్నదే. దేశానికి విద్రోహం చేస్తున్న ఎల్‌టిటిఇ వంటి ఉగ్రవాద సంస్థలకు సైతం కేవలం తమిళ ముద్రతో తమిళనాడు లోని రాజకీయ పార్టీలు బహిరంగంగా మద్దతునివ్వటం, ఆర్థిక సహాయాన్ని అందివ్వటం చూస్తున్నదే. ఇలాంటి వాటి పర్యవసానం మాజీ ప్ర`దాని రాజీవ్‌ గాం`దీ బలి.
4
ఇక మహారాష్టల్రో రాజ్‌ థాక్రే సష్టించిన మరాఠా వ్యతిరేకుల పట్ల విద్వేష జ్వాలలు ఏ సమైక్యతకు గుర్తో అర్థం కాదు. మహారాష్టల్రో ఉన్న మరాఠేతరులందరినీ దాదాపు వెళ్లగొట్టేంత పని చేశారు. వాళ్ల టాక్సీలు `ద్వంసం చేశారు. దుకాణాలు లూటీ చేశారు. అగ్గిపెట్టారు. దుకాణాలపై బలవంతంగా మరాఠా భాషలో పేరు రాయించారు. రైల్వే రిక్రూట్‌మెంట్‌ `ోర్డు పరీ`ƒ రాసేందుకు కొందరు బీహారీలు ముంబయి వచ్చినందుకు రాజ్‌థాక్రే గూండాల చేతుల్లో చావు దెబ్బలు తినాల్సి వచ్చింది. ఇదేమిటని రాజ్‌ను అడుగుతానంటూ రాహుల్‌ రాజ్‌ అనే ఓ అమాయకుడు బస్సులో తుపాకి చూపి `ెదిరించిన పాపానికి ముంబయి పోలీసులు ఎన్‌కౌంటర్‌ చేసి కాల్చి పారేశారు. పని ముగించుకుని లోకల్‌ ట్రెౌన్‌లో తన ఇంటికి తాను వెళు్తన్న ఓ ఉత్తర ప్రదేశ్‌ యువకుణ్ణి, ఊరు పేరు అడిగి మరీ చితగ్గొట్టి చంపేశారు. తాను యుపి మహిళను కాబట్టి హిందీలో మాట్లాడతానని జయా బచ్చన్‌ అన్న పాపానికి `ాలీవుడ్‌ సూపర్‌స్టార్‌ అమితా`్‌ కుటుం`ాన్నే వెలివేసే పరిస్థితి నెలకొంది. చివరకు బిగ్‌బిక్షమాపణ చెప్తే కానీ, ఆ నిప్పును నివురు కప్పలేదు.
కాశ్మీర్‌లో ఇతర రాషా్టల్ర వారు ఆస్తులను కొనే అ`దికారం లేదు. ఇందుకోసం ప్రత్యేకంగా ఓ రాజ్యాంగంలో 170వ అ`దికరణాన్ని పొందు పరిచారు. కాశ్మీరీలు మాత్రం దేశంలోని మిగతా ప్రాంతాల్లో ఏ ఆస్తినైనా కొనుగోలు చేయవచ్చు. ఏ వి`దంగానూ మిగతా ప్రాంతాల వారితో కలిసిపోవటానికి కాశ్మీరీలు ఇష్టపడని పరిస్థితి నెలకొంది. ఇదే `దోరణి స్థానిక వాదంగా మిగతా అన్ని రాషా్టల్ల్రో ఇప్పుడు ప్రబలుతోంది. విద్యాఉపా`ది వంటి కీలక రంగాల్లో స్థానిక, స్థానికేతర సమీకరణాల సమతులనం పాటించకుండా వివక్ష ప్రదర్శించిన దుష్పలితం ఇది . అన్ని ప్రాంతాల అభివద్ధి పట్ల సమతూకం పాటించని తీరు ఈ దుస్థితికి కారణం. ఈ వివ`ే వలసలను ప్రోత్సహించింది. స్థానిక, స్థానికేతరుల మ`ద్య సంఘర్షణలకు, వేర్పాటు, ఏర్పాటు ఉద్యమాలకు దారి తీసింది.
5
భాషా దురభిమానం గురించి చెప్పనవసరమే లేదు. జాతీయ భాషగా హిందీని బలవంతంగా రుద్దుతున్నారని తమిళనాట పెద్ద ఉద్యమమే జరిగింది. ఇవాళ్టికీ తమిళులు తమ భాషను, తమ వారిని తప్ప మిగతా వారి పట్ల ఉపేక్ష వహించటం బహిరంగ రహస్యమే. 2004లో ఐక్య ప్రగతిశీల కూటమి అ`దికారంలోకి వచ్చినప్పుడు ద`ిణ భారత దేశం నుంచి ప్ర`దాన మిత్రపక్షం గా ఉన్న డిఎంకె తమ భాషకు ప్రాచీన హోదా కల్పించటం కోసం యుపిఎపై తెచ్చిన ఒత్తిడి అంతా ఇంతా కాదు.. తమిళ భాషకు ప్రాచీన హోదా కల్పించటంతోనే ఊరుకోలేదు. తమిళభాషకు ప్రాచీన హోదా వచ్చే నాటికి మన రాజ్యాంగం అందుకు నిర్ణయించిన అర్హత సదరు భాష కనీసం వెయ్యేళ్ల పూర్వపుదై ఉండాలి. తమిళానికి ఆ హోదా రావటంతోనే కేంద్ర ప్రభుత్వంలోని తమిళ మంత్రులు చక్రం తిప్పారు. ప్రాచీన హోదా అర్హత ప్రాతిపదిక వెయ్యేళ్ల నుంచి పదిహేను వందల సంవత్సరాలకు పెంచారు. దాంతో తెలుగుకు ఆ హోదా సంపాదించటం కోసం నాలుగున్నర సంవత్సరాలు పోరాడాల్సి వచ్చింది. తమిళ భాషకు అప్పనంగా ప్రాచీన హోదా కల్పించిన కేంద్రం కన్నడ, తెలుగులకు ఆ హోదా ఇచ్చే అంశాన్ని పరిశీలించేందుకు ఒక ప్రత్యేక కమిటీనే నియమించాల్సి వచ్చింది. చివరకు ఆ కమిటీలో సభ్యులంతా రెండు భాష లకు అనుకూలంగా స్పందిస్తే అందులో తమిళ సభ్యుడొకరు మాత్రం దీనిపై విభేదించారు. అసలు తెలుగు, కన్నడలకు ప్రాచీన హోదా ఇవ్వాల్సిన అవసరమే లేదన్నారు. దీనికి తోడు ఈ కమిటీ అస్తిత్వాన్ని ప్రశ్నిస్తూ తమిళనాడులోని మద్రాసు హైకోర్టులో ఓ ప్రజా ప్రయోజన వ్యాజ్యం కూడా దాఖలైంది. తమిళుల దురభిమానానికి, కూటనీతికి ఇంతకంటే వేరే నిదర్శనం ఏం కావాలి? మళయాలీలు, `బెంగాలీలు కన్నడిగులు, మరాఠీల గురించి చెప్పనే అక్కర్లేదు. భాషాభిమానం ఉండటం తప్పులేదు. అది దురభిమానంగా మారినప్పుడే సమస్యలు వస్తాయి. తెలుగులో అయితే భాషపై కంటే మాండలికంపై ఉండే దురభిమానం ఎక్కువ. ఒక మాండలికంలో మాట్లాడే వారికి మరో మాండలికం ఎ`ె్బట్టుగా, కామెడీగా వినిపిస్తుంది. భాషే కాదు... తన భాషలోని మాండలికాన్ని సైతం వెక్కిరించటానికి తెలుగువాడు ఎంతమాత్రం వెనుకాడడు.
6
ఇక కులాల మ`ద్య సమైక్యత గురించి చెప్పాల్సింది చాలానే ఉంది. కులరహిత సమాజం కోసం పోరాటాలు చేస్తున్నామంటారు. కానీ, కులాల మ`ద్య విభేదాలను పెంచి పోషిస్తుంటారు. వెనకట కులవత్తులు ఉండేవి వలస పాలకుల పుణ్యమా అని అవన్నీ కనుమరుగైపోయాయి. కానీ, కులాలు మాత్రం అలాగే ఉండిపోయాయి. అవి లేని సమాజాన్ని నిర్మించే మాటెలా ఉన్నా.. ఐడెంటిటీ పేరుతో, కులాల అస్తిత్వం కొనసాగుతూనే ఉంది. కులరహిత సమాజం రావాలంటే, ముందుగా కులాల ఐడెంటిటీ తప్పనిసరి అన్న వాదనతో కొంతవరకు ఏకీభవించవచ్చు. కానీ, ఈ ఐడెంటిటీ మిగతా కులాలతో దూరాన్ని పెంచేదిగా ఉండకూడదు. ఎస్సీ రిజర్వేషన్లలో సింహభాగం మాలలే అనుభవిస్తున్నారని, మాదిగలకు మిగులుతున్నదేమీ లేదని, కాబట్టి ఎస్సీలను నాలుగు భాగాలుగా విభజించాలని దశాబ్ద కాలంగా ఉద్యమం జరుగుతోంది. ఓటు `ా్యంకు రాజకీయాలు ఈ ఉద్యమాన్ని సుదీర్ఘం చేసింది. ఇవే ఓట్ల కోసం బిసిల్లో రోజు రోజుకూ చేరుస్తున్న కులాలు అప్పటికే అందులో ఉన్న కులాల మ`ద్య ఆస్తి పంపకాలకు వచ్చినట్లుగా అనిపించటంతో అదో వి`దమైన ఆసమ్మతికి కారణమైంది. ఉత్తరప్రదేశ్‌లో బహుజన్‌ సమాజ్‌ పార్టీ నేత మాయావతి అగ్రకులాలతో పాటు అన్ని కులాలకూ రాజకీయ సమీకరణల్లో ఇచ్చిన ప్రా`దాన్యం సక్సెస్‌ కావటంతో ఇటీవల తరచూ వినిపిస్తున్న మాట ఆర్థికంగా వెనుకబడిన వర్గాలు.. ఇక ఈ వర్గాల మ`ద్యా రిజర్వేషన్‌ పోరు తప్పకపోవచ్చు.
7
ఇక నీటి యుద్ధాలు తప్పకుండా ప్రస్తావించాల్సిన అంశం. జీవనదులు ఎక్కడో పుట్టి మరెక్కడో సముద్రంలో కలుస్తాయి. ఉన్న నీటిని ఆ నదీ పరివాహక ప్రాంతాలు సమానంగా వాడుకోవటం అవసరం. కానీ, ఎగువన ఉన్న రాషా్టల్రు అడ్డగోలుగా ప్రాజెక్టులు కట్టి నీటిని బిగపట్టి దిగువన రైతాంగం మట్టి కొడతాయి. ఇందుకోసం జలాల జగడం తప్పవు. ఈ విషయంపై ఏ రాజకీయ పార్టీ గట్టిగా మాట్లాడే సాహసం చేయదు. ఒకే రాజకీయ పార్టీ ఎగువ రాష్ట్రంలో ఒక మాట, దిగువ రాష్ట్రంలో మరో మాట మాట్లాడుతుంది. దేశమంతా ఒక్కటేనంటూ ఢిల్లీలో కూర్చొని పరిపాలించే ప్రభుత్వానికీ ఈ సమస్యను పరిష్కరించే `దైర్యం చాలదు. ఎవరినీ నొప్పింపక తానొవ్వక సమస్యను పరిష్కరించాలని భావిస్తుంది. దీని వల్ల కర్ర విరగదు. పాము చావదు. సమస్య పరిష్కారం కాదు. ఆలమట్టి, కావేరి, హొగెనేకల్‌, పాలార్‌, బబ్లి ... ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే కోకొల్లలు.. వర్షాలు పుష్కలంగా పడి, ప్రాజెక్టుల్లోకి నీరు భారీగా వస్తే తప్ప మిగులు జలాలు దిగువకు చేరవు. అలా జరిగినంత కాలం నీళ్లను నివురు కప్పుతుంది. కరవు వస్తే మాత్రం కరవాలాలు లేస్తాయి. అవే నీళ్లు నిప్పుల సెగలు ఎగజిము్మతాయి. ట్రిబ్యునళ్ల ఆదేశాలు కానీ, సుప్రీంకోర్టు తీర్పులు కానీ, పరస్పర చర్చలు ఏమాత్రం ఫలితాన్ని ఇవ్వవు.
8
మతాల మ`ద్య విభేదాలు ఉగ్రవాదానికి మరింత ఊతమిస్తున్నాయి. మతాల మ`ద్య సామరస్యం ఉన్నదని నాయకులు చెప్పటమే తప్ప అది వాస్తవ దూరం అన్నది జగద్విదితం. ఎవరి మతాన్ని వారు అవలంబించుకుంటూ వెళ్తే ఎవరికీ అభ్యంతరం ఉండదు. ఒకరి మతంలో మరొకరు దూరి మత మార్పిళ్లకు పాల్పడటం, ఇందుకోసం తాయిలాలు పంచటం ఏజెన్సీ ప్రాంతాల్లో అనారోగ్యకర వాతావరణాన్ని సష్టిస్తున్నది. మతం ఉన్మాదమైపోయింది. అమాయకుల ఆర్థిక బలహీనతలను ఆసరా చేసుకుని వారిని పెడమార్గంలో నడిపిస్తున్నారు. దేశ ఆర్థిక వ్యవస్థలను ఛిన్నాభిన్నం చేయటం కోసం ఉగ్రవాదులు మతాన్ని అడ్డుపెట్టుకుంటున్నారన్నది వాస్తవం. దీని పట్ల ప్రజల్లో అవగాహన కల్పించి టెరర్రిజాన్ని కూకటి వేళ్లతో పెకిలించి వేయాల్సిన ప్రభుత్వాలు ఓటు `రాజకీయాల పట్ల వేలం వెర్రిగా పరిగెడుతూ దేశ అంతర్గత భద్రతను పణంగా పెడుతున్నాయి. టెరర్రిజంపట్ల ప్రభుత్వాలు అంటీముట్టనట్టు వ్యవహరించిన కారణంగా కౌంటర్‌ టెరర్రిజం ఆవిర్భవించింది. ఈ పరిస్థితికి ఖచ్చితంగా పాలకుల వి`దానాలే కారణం.
9
రాజకీయ నాయకులే ప్రాంతాల వారిగా ప్రాతినిథ్యం వహిస్తున్నప్పుడు దేశం ఇలా ఉండక మరెలా ఉంటుంది. అదష్టం తన్నుకొచ్చి ప్ర`దానమంత్రి పదవి వరించిన దేవెగౌడ వంటి నాయకుడు, తాను పదవి వెలగ`ెట్టిన ఏడాదిన్నర కాలం కర్ణాటకకు ప్ర`దాని అని భావించారే కానీ, దేశానికి ప్ర`దాని అని అనుకోలేదు. రైల్వేలకు మమతా `ెనర్జీ మంత్రిగా ఉన్నప్పుడు ఆమె `ెంగాల్‌కు చేసిన మేలు అంతా ఇంతా కాదు. రాంవిలాస్‌ పాశ్వాన్‌, నితిష్‌ కుమార్‌, ఇప్పుడు లాలూలు అదే శాఖకు మంత్రులుగా ఉన్నారు. బీహార్‌కు వచ్చినన్ని రైల్వే ప్రాజెక్టులు మరో ప్రాంతానికి రాలేదంటే అత్యుక్తి కాదు. మురసోలిమారన్‌, దయాని`ది మారన్‌, టిఆర్‌ `ాలులు తమిళనాడుకు తరలిస్తున్న కంపెనీలకు, సా`దిస్తున్న పెట్టుబడులకు లెక్కలేదు. అంతెందుకు మన రాష్ర్టంలోనే ముఖ్యమంత్రి తన నియోజక వర్గానికి చేస్తున్న ప్రయోజనం ముందు మిగతా ప్రాంతాల్లో జరుగుతున్న అభివద్ధి దిగదుడుపే. తమ ప్రాంతాలను అభివద్ధి చేయటం వాటికి ప్రతిని`దిత్వం వహిస్తున్న నేతలుగా వారి `ా`ద్యత. దీన్ని ఎవరు కూడా తప్పు పట్టనవసరం లేదు. వారు సా`దారణ ఎమ్మెల్యేనో, ఎంపినో అయితే పట్టించుకోనవసరం లేదు. కానీ, `ా`ద్యత గల ఉన్నత పదవిలో ఉన్న వ్యక్తులు తాము తమ ప్రాంతంతో మాటు మిగతా ప్రాంతాలను సమాన దక్పథంతో చూడాల్సిన అవసరాన్ని గుర్తించకపోవటం వల్లనే సమస్యలు అ`దికమవుతున్నాయి. ప్రాంతీయ పార్టీలు, వాటి రాజకీయ అవసరాల ముందు జాతీయ పార్టీలు అస్తిత్వం కోల్పోతున్నాయి. కేంద్రంలో ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేయాలంటే ప్రాంతీయ పార్టీల అవసరం తప్పనిసరి అవుతుంది. అలా ఏర్పడ్డ ప్రభుత్వం మనుగడ సాగించాలంటే ఆయా పార్టీల గొంతెమ్మ కోర్కెలను తీర్చుకుంటూ గడపాల్సిందే. ఫలితం ప్రాంతాల మ`ద్య, రాషా్టల్ర మ`ద్య అంతరాలు
రోజు రోజుకూ పెరుగుతున్నాయి.
'''
దీనికంతటికీ మూలం మన రాజకీయ వ్యవస్థ. బ్రిటిష్‌ పాలకుల నుంచి నేర్చుకున్న వాటిలో పదునైన `విభజించి పాలించు' సూత్రానికి మన రాజకీయ నాయకులు చక్కగా అలవాటు పడ్డారు. దాన్నే పాటిస్తున్నారు. అన్ని ప్రాంతాల మ`ద్య అంతరం తగ్గిపోతే, అంతా భారతీయులుగా కలిసి ఉంటే రాజకీయులకు ఇక పనేముంటుంది? అందుకే ఈ దేశం ప్రజలది కాదు.. రాజకీయ నాయకులది. వారి వారసులది. వారి నిర్ణయాలపైనే దేశం ఆ`దారపడి ఉంటుంది. తమ ప్రయోజనాలను కాదని దేశానికి వారు చేసేదేమీ ఉండదు. ఈ వ్యవస్థ బురదగుంట. ఇందులో ఎవరు దూకినా బురద అంటకుండా బయటపడటం సా`ద్యం కాదు. అంతరాలను కొనసాగనివ్వకుండా, విభేదాలు లేకుండా సామరస్య సమాజాన్ని స్థాపిస్తే ఇక దేశంలో రాజకీయానికి అర్థం ఉండదు. నాయకులు వారే.. పార్టీలే వేరు.. పాతవి ఉన్నా... కొత్తవి పుట్టుకొచ్చినా.. అద్భుతం జరిగేదేమీ లేదు. కొత్తగా వచ్చే మార్పేమీ లేదు. ఎవరూ మారరు. ఈ దేశంలో సమస్య శాశ్వతం.. పరిష్కారం తాత్కాలికం.. ఈ సత్యం ప్రజలకు తెలుసు.. ప్రజా ప్రతిని`దులకు కూడా తెలుసు. అందుకే కొత్తగా వచ్చిన వాళ్లను వింతగా చూస్తారు. పాతవాళ్లను పట్టించుకోరు. అన్ని పండుగలను మొక్కుబడిగా చేసుకున్నట్లే.. ఓట్ల పండుగనాడూ ప్రజాప్రతిని`దుల సొము్మతో పండుగ చేసుకుంటారు. అంతటితో మర్చిపోతారు. చివరకు ఈ దేశం తమదన్న సంగతి ప్రజలకు గుర్తుండదు. ప్రజా ప్రతిని`దులకు అంతకంటే గుర్తుండదు. మరి వంద కోట్ల మందిని కన్న మహా తల్లి భారత మాతకో...?
కోవెల సంతోష్ కుమార్